You are looking for information, articles, knowledge about the topic nail salons open on sunday near me plan pracy z dzieckiem autystycznym w przedszkolu on Google, you do not find the information you need! Here are the best content compiled and compiled by the https://toplist.dianhac.com.vn team, along with other related topics such as: plan pracy z dzieckiem autystycznym w przedszkolu Materiały do pracy z dzieckiem autystycznym, Dziecko autystyczne w przedszkolu objawy, Zespół Aspergera u dzieci przedszkolnych test
Table of Contents
Jak pracować z dzieckiem z autyzmem w przedszkolu?
Należy pracować na pozytywach, wzmocnieniach i nagrodach pożądanych zachowań. Ważne jest poznanie mocnych stron dziecka i bazowanie na nich. Miejsce nauki powinno być indywidualnie dostosowane do dziecka, poukładane, bez rozpraszających bodźców. Należy pomagać mu w organizacji miejsca pracy, nauki.
Jakie działania należy podjąć w pracy z uczniem z autyzmem?
- Opracowanie planu codziennych zajęć i każdorazowe zapoznanie ucznia ze strukturą dnia, odwoływanie się do niego przy zmianie form aktywności (np. …
- Informowanie ucznia o zmianie przebiegu zajęć lub w przebiegu czynności w ciągu dnia, o możliwych zmianach takich jak np.
Jakie zajęcia dla dzieci z autyzmem?
Zabawy dziecka z autyzmem
Układanie piramid z klocków lub różnych niepotrzebnych przedmiotów, zabawa kręcącymi się bączkami czy wprawianie w rytmiczny ruch samochodziku pozwalają dziecku na pozostanie we własnym, zamkniętym, ale z punktu widzenia dziecka bezpiecznym świecie.
Jak uspokoić dziecko z autyzmem?
Sprawdzoną metodą wyciszenia dziecka jest stymulacja kołdrą obciążeniową, kamizelką lub kołnierzem obciążeniowym. Głęboki dotyk ukierunkowany na mięśnie karku doskonale odpręża i znacząco przyspiesza wyciszenie. Dziecko łatwiej uspokoi się i skupi na odczuwaniu pozytywnych emocji.
Jak uspokoić dziecko z autyzmem w przedszkolu?
- Postaraj się zobaczyć świat takim, jak widzi go twój podopieczny.
- Stwarzaj mu zawsze poczucie bezpieczeństwa.
- Wierz w możliwości dziecka.
- Staraj się wykorzystać indywidualne predyspozycje dziecka.
Jak nauczyć dziecko autystyczne komunikować potrzeby fizjologiczne?
W przypadku niektórych dzieci należy wspomagać się komunikacją alternatywną, to znaczy nauczyć je używania symbolicznych obrazków ułatwiających komunikację. Dzieci czytające mogą posługiwać się etykietami lub komputerem: mogą komunikować o swoje potrzeby pisząc na komputerze lub pokazując odpowiednią etykietę.
Czego nie robi dziecko z autyzmem?
Dzieci autystyczne cechuje też często brak spontaniczności lub pomysłowości w zabawach, nie proponują czynności, nie wymyślają zabaw. – Dzieci z autyzmem często nie bawią się zabawkami. Kręcą się w kółko, bujają, zabawki ustawiają w szeregu i to jest ich rozrywką. Nie potrafią też bawić się symbolicznie, np.
Jak rozmawiać z dziećmi z autyzmem?
- ✓ spróbuj zdobyć uwagę dziecka zanim zaczniesz do niego mówić np. …
- ✓ dostosuj swój język do poziomu dziecka.
- ✓ mów poglądowo i pokazuj, o co Ci chodzi, korzystaj z gestów.
- ✓ pokaż dziecku, że jesteś chętnym słuchaczem, nigdy nie ignoruj jego prób komunikacyjnych.
Jak powinna być zorganizowana przestrzeń klasową do pracy z dzieckiem autystycznym?
…
Jak porządkować przestrzeń?
- Czytelnie i jednoznacznie oznaczamy różne miejsca w placówce (wykorzystujemy piktogramy/ rysunki oraz napisy na drzwiach pomieszczeń).
- Usuwamy zbędne bodźce (wzrokowe, słuchowe, zapachowe, dotykowe).
Czym bawią się dzieci autystyczne?
Są to zwykle zabawki doskonalące określone funkcje motoryczne czy umiejętność rozpoznawania i nazywania emocji. Gry, układanki, klocki, książeczki a nawet mebelki stymulujące rozwój dziecka autystycznego pomagają rodzicom w codziennej terapii.
Jak stymulować dziecko z autyzmem?
Najlepszym sposobem, by nauczyć się funkcjonowania w grupie jest włączenie się do grupy. W przypadku dzieci autystycznych nie możemy jednak oczekiwać, że umiejętności społeczne przyswoją w sposób naturalny, dzięki kontaktom z rówieśnikami. Z tego względu warto zainteresować się terapią grupową prowadzoną m.in.
Czego boją się dzieci z autyzmem?
Autyzm u dzieci powstaje na skutek zaburzeń neurologicznych, które zakłócają pracę mózgu. Dziecko z autyzmem najczęściej przestaje mówić, zaczyna unikać kontaktów z ludźmi i jest niezainteresowane zabawą z rówieśnikami.
Co przeszkadza dzieciom z autyzmem?
Dzieci nie wykorzystują posiadanych umiejętności językowych, cechuje je mała zmienność ekspresji języka, nie potrafią prowadzić dialogu słownego lub nie mówią wcale. Dzieci z Autyzmem nie są twórcze w procesach myślowych. Upośledzona jest również zabawa oparta o wyobraźnię i społeczne naśladowanie.
Jak reagować na krzyk dziecka z autyzmem?
Należy z dzieckiem dużo o tym rozmawiać i samemu jasno komunikować mu swoje emocje. W przypadku agresywnych autystyków popularna jest też technika gospodarki żetonowej. Każde właściwe zachowanie dziecka należy nagradzać żetonem, którym może być np. naklejka albo kamyczek.
Jak reagowac na agresję Autysty?
Nie ukrywajmy naszego problemu, rozmawiajmy z terapeutami i korzystajmy z doświadczeń innych rodziców. Dla rodziców dzieci autystycznych organizowane są wykłady, warsztaty, na których mogą nauczyć się, jak radzić sobie z agresją dziecka. Szukajmy wsparcia we właściwych instytucjach.
Czego nie potrafią dzieci z autyzmem?
Dzieci autystyczne cechuje też często brak spontaniczności lub pomysłowości w zabawach, nie proponują czynności, nie wymyślają zabaw. – Dzieci z autyzmem często nie bawią się zabawkami. Kręcą się w kółko, bujają, zabawki ustawiają w szeregu i to jest ich rozrywką. Nie potrafią też bawić się symbolicznie, np.
Jak pracować z 3 latkiem z autyzmem?
Nie wyręczaj dziecka w mówieniu – nie mów za niego, daj mu czas na sformułowanie myśli, nie pospieszaj go w mówieniu. Motywuj do werbalizowania intencji – jeśli dziecko wskazuje palcem na lodówkę zapytaj „Co potrzebujesz”, „Co chcesz zjeść?” itp. Dąż do tego, żeby dziecko nie ograniczało się jedynie do gestów.
Jak powinna być zorganizowana przestrzeń klasową do pracy z dzieckiem autystycznym?
…
Jak porządkować przestrzeń?
- Czytelnie i jednoznacznie oznaczamy różne miejsca w placówce (wykorzystujemy piktogramy/ rysunki oraz napisy na drzwiach pomieszczeń).
- Usuwamy zbędne bodźce (wzrokowe, słuchowe, zapachowe, dotykowe).
Jak nauczyć mówić dziecko z autyzmem?
- ✓ spróbuj zdobyć uwagę dziecka zanim zaczniesz do niego mówić np. …
- ✓ dostosuj swój język do poziomu dziecka.
- ✓ mów poglądowo i pokazuj, o co Ci chodzi, korzystaj z gestów.
- ✓ pokaż dziecku, że jesteś chętnym słuchaczem, nigdy nie ignoruj jego prób komunikacyjnych.
Indywidualny program rewalidacji w przedszkolu dla dziecka z zespołem Aspergera
- Article author: pedagogika-specjalna.edu.pl
- Reviews from users: 37510
Ratings - Top rated: 3.4
- Lowest rated: 1
- Summary of article content: Articles about Indywidualny program rewalidacji w przedszkolu dla dziecka z zespołem Aspergera Program rewalacji w przedszkolu; rodzaj niepełnosprawności – zespół Aspergera; cele: doskonalenie umiejętności komunikacyjnych … …
- Most searched keywords: Whether you are looking for Indywidualny program rewalidacji w przedszkolu dla dziecka z zespołem Aspergera Program rewalacji w przedszkolu; rodzaj niepełnosprawności – zespół Aspergera; cele: doskonalenie umiejętności komunikacyjnych … Program rewalidacji w przedszkolu; rodzaj niepełnosprawności – zespół Aspergera; cele: doskonalenie umiejętności komunikacyjnych …
- Table of Contents:
Zespół Placówek Edukacyjno- Wychowawczych w Łęczycy – Wspomaganie rozwoju dziecka autystycznego w przedszkolu
- Article author: zpewleczyca.szkolnastrona.pl
- Reviews from users: 111 Ratings
- Top rated: 4.6
- Lowest rated: 1
- Summary of article content: Articles about Zespół Placówek Edukacyjno- Wychowawczych w Łęczycy – Wspomaganie rozwoju dziecka autystycznego w przedszkolu Metody terapii dzieci autystycznych stosowane w codziennej pracy: Metoda wymuszonego kontaktu – „Holding” – Została opracowana i wprowadzona do terapii przez dr … …
- Most searched keywords: Whether you are looking for Zespół Placówek Edukacyjno- Wychowawczych w Łęczycy – Wspomaganie rozwoju dziecka autystycznego w przedszkolu Metody terapii dzieci autystycznych stosowane w codziennej pracy: Metoda wymuszonego kontaktu – „Holding” – Została opracowana i wprowadzona do terapii przez dr …
- Table of Contents:
Ustawienia
Wyszukiwarka
Ustawienia
Wyszukiwarka
Menu główne
Menu dodatkowe
Kontakt
Lokalizacja
Statystyki
Kalendarium
Wspomaganie rozwoju dziecka autystycznego w przedszkolu
Klucze do sukcesu w pracy z dzieckiem ze spektrum autyzmu
- Article author: pedagogika-specjalna.edu.pl
- Reviews from users: 12277 Ratings
- Top rated: 3.7
- Lowest rated: 1
- Summary of article content: Articles about Klucze do sukcesu w pracy z dzieckiem ze spektrum autyzmu Updating …
- Most searched keywords: Whether you are looking for Klucze do sukcesu w pracy z dzieckiem ze spektrum autyzmu Updating W pracy z dzieckiem ze spektrum autyzmu bardzo ważne jest podejście indywidualne, poznanie możliwości dziecka, kreatywność terapeuty …
- Table of Contents:
Praca z uczniem autystycznym – Portal Oświatowy
- Article author: www.portaloswiatowy.pl
- Reviews from users: 18828 Ratings
- Top rated: 4.3
- Lowest rated: 1
- Summary of article content: Articles about Praca z uczniem autystycznym – Portal Oświatowy Updating …
- Most searched keywords: Whether you are looking for Praca z uczniem autystycznym – Portal Oświatowy Updating Uczeń autystyczny w klasie – zasady pracy z uczniem autystycznym
- Table of Contents:
Zabawy dla dzieci z autyzmem | WP abcZdrowie
- Article author: portal.abczdrowie.pl
- Reviews from users: 1348 Ratings
- Top rated: 4.6
- Lowest rated: 1
- Summary of article content: Articles about Zabawy dla dzieci z autyzmem | WP abcZdrowie Updating …
- Most searched keywords: Whether you are looking for Zabawy dla dzieci z autyzmem | WP abcZdrowie Updating Zabawa odgrywa istotną rolę w życiu każdego dziecka: rozwija, edukuje, pozwala na nabywanie nowych umiejętności społecznych, komunikację i kontakt z rówieśnikami….
- Table of Contents:
1 Zabawy dziecka z autyzmem
2 Dzieci z autyzmem bawią się inaczej
3 Zabawa dla dzieci – nauka dziecka autystycznego
4 Rodzaj zabaw
5 Zabawa dla dzieci – nauka zabawy
Umów teleporadę u psychologa
Autyzm – jak wyciszyć emocje? Zapobieganie kryzysom.
- Article author: senso-rex.com
- Reviews from users: 1670 Ratings
- Top rated: 3.3
- Lowest rated: 1
- Summary of article content: Articles about Autyzm – jak wyciszyć emocje? Zapobieganie kryzysom. Updating …
- Most searched keywords: Whether you are looking for Autyzm – jak wyciszyć emocje? Zapobieganie kryzysom. Updating Najistotniejsze jest obserwowanie dziecka i eliminowanie z jego otoczenia denerwujących bodźców. Przy nadwrażliwości na dźwięki warto zapewnić dziecku…
- Table of Contents:
Zapobieganie kryzysom – eliminacja drażniących bodźców
Rozmowa z dzieckiem w czasie kryzysu – tak czy nie
Zmiana planów
Obciążenie sposobem na wyciszenie
Relaks przez napinanie i rozluźnianie mięśni
Odwracanie uwagi od stresującego bodźca
Zadania na koncentrację
Poszukiwanie przyczyn kryzysu
Ocena opisowa pracy z dzieckiem autystycznym
- Article author: www.przedszkola.edu.pl
- Reviews from users: 224 Ratings
- Top rated: 3.4
- Lowest rated: 1
- Summary of article content: Articles about Ocena opisowa pracy z dzieckiem autystycznym Przestrzega zasad higieny, ćwiczy zawsze w odpowiednim i czystym stroju, ma odpowiednie obuwie. Opracowała: Karolina Cichowska. Podobne artykuły. Plan … …
- Most searched keywords: Whether you are looking for Ocena opisowa pracy z dzieckiem autystycznym Przestrzega zasad higieny, ćwiczy zawsze w odpowiednim i czystym stroju, ma odpowiednie obuwie. Opracowała: Karolina Cichowska. Podobne artykuły. Plan … plan pracy w przedszkolu, plan pracy wychowawczo-dydaktycznej, dziecko autystyczne, ocena pracy nauczyciela przedszkola, plan pracy indywidualnej w przedszkolu, jak pracować z dzieckiem autystycznym
- Table of Contents:
Podobne artykuły
Skomentuj
Tagi
Praca z uczniem autystycznym – organizacja otoczenia pracy – ePedagogika
- Article author: epedagogika.pl
- Reviews from users: 11290 Ratings
- Top rated: 4.7
- Lowest rated: 1
- Summary of article content: Articles about Praca z uczniem autystycznym – organizacja otoczenia pracy – ePedagogika plan jest pomocą dla dziecka – powinien być dla niego czytelny, zrozumiały i atrakcyjny (wykorzystaj obrazki, zdjęcia, oznaczaj aktywności … …
- Most searched keywords: Whether you are looking for Praca z uczniem autystycznym – organizacja otoczenia pracy – ePedagogika plan jest pomocą dla dziecka – powinien być dla niego czytelny, zrozumiały i atrakcyjny (wykorzystaj obrazki, zdjęcia, oznaczaj aktywności … Strukturyzacja czasu i przestrzeni – jakie znaczenie ma porządkowanie przestrzeni w pracy z dzieckiem autystycznym
- Table of Contents:
Uwaga to jest tylko początek artykułuAby zobaczyć całość zaloguj się lub załóż konto
Tematyka
Nagrody i wyróżnienia
Tematyka
Narzędzia
Przewodnik
O nas
Program zajÄÄ rewalidacji indywidualnej dla ucznia z autyzmem
- Article author: szkolnictwo.pl
- Reviews from users: 41006 Ratings
- Top rated: 3.3
- Lowest rated: 1
- Summary of article content: Articles about Program zajÄÄ rewalidacji indywidualnej dla ucznia z autyzmem Wskazania do pracy z dzieckiem. Podstawa programowa. Cel ogólny … Zaburzenia autystyczne intrygują tajemniczością i budzą duże kontrowersje. …
- Most searched keywords: Whether you are looking for Program zajÄÄ rewalidacji indywidualnej dla ucznia z autyzmem Wskazania do pracy z dzieckiem. Podstawa programowa. Cel ogólny … Zaburzenia autystyczne intrygują tajemniczością i budzą duże kontrowersje. Informator dla uczniów i przyszÅych studentów., Program zajÄÄ rewalidacji indywidualnej dla ucznia z autyzmem, , alfabetyczny spis uczelni, szkoÅa, szkoÅy, uczelnia, uczelnie, akademia, uniwersytet, technikum, liceum, licea, gimnazjum, gimnazja, wyższa, wyzsza, wyższe, wyzsze, policealne, policealna, studium
- Table of Contents:
Plan dnia przedszkola – Laudame Łomianki
- Article author: laudame.pl
- Reviews from users: 47113 Ratings
- Top rated: 3.1
- Lowest rated: 1
- Summary of article content: Articles about Plan dnia przedszkola – Laudame Łomianki Terapia · duży nacisk na zrozumienie istoty autyzmu i indywualnych potrzeb danego dziecka z autyzmem, · praca wg ściśle określonego planu dnia, … …
- Most searched keywords: Whether you are looking for Plan dnia przedszkola – Laudame Łomianki Terapia · duży nacisk na zrozumienie istoty autyzmu i indywualnych potrzeb danego dziecka z autyzmem, · praca wg ściśle określonego planu dnia, …
- Table of Contents:
Plan dnia Punktu Przedszkolnego LAUDAME
Terapia
Ramowy rozkład dnia
Dziecko z autyzmem w przedszkolu: jakie przedszkole dla dziecka z autyzmem?
- Article author: mamotoja.pl
- Reviews from users: 32811 Ratings
- Top rated: 3.1
- Lowest rated: 1
- Summary of article content: Articles about Dziecko z autyzmem w przedszkolu: jakie przedszkole dla dziecka z autyzmem? Po przyjęciu dziecka ze spektrum autyzmu przedszkole powinno przygotować tzw. indywualny program edukacyjno-terapeutyczny (IPET). Są w nim … …
- Most searched keywords: Whether you are looking for Dziecko z autyzmem w przedszkolu: jakie przedszkole dla dziecka z autyzmem? Po przyjęciu dziecka ze spektrum autyzmu przedszkole powinno przygotować tzw. indywualny program edukacyjno-terapeutyczny (IPET). Są w nim … Gdy dziecko z autyzmem idzie do przedszkola, rodzice muszą podjąć decyzję, jaki rodzaj placówki wybrać. Przedstawiamy możliwości, które mają do wyboru, a także zasady postępowania z dzieckiem w spektrum w przedszkolu
- Table of Contents:
Jakie przedszkole dla dziecka z autyzmem
Dziecko z autyzmem w zwykłym przedszkolu
Dziecko z autyzmem w przedszkolu integracyjnym
Dziecko z autyzmem w przedszkolu terapeutycznym
Jak postępować z dzieckiem z autyzmem w przedszkolu
See more articles in the same category here: 186+ tips for you.
Indywidualny program rewalidacji w przedszkolu dla dziecka z zespołem Aspergera
usprawnianie motoryki dużej i małej
– krążenie dłońmi
– wystukiwanie rytmu dłońmi, palcami
– podnoszenie przedmiotów i układanie ich w wyznaczonym miejscu
– zapoznawanie dziecka z kierunkami rysowania, malowania, łączenia (od lewej do prawej)
– zabawy dotykowe (dotykanie przedmiotów o różnej fakturze)
– lepienie w plastelinie, masie solnej, modelinie
– chwytanie drobnych przedmiotów np. guzików, klocków palcami i manipulowanie nimi
– usprawnianie mięśni dłoni w toku lepienia, zgniatania, formowania
– formowanie cienkich wałeczków i obwodzenie nimi figur geometrycznych, owoców, zwierząt itp.
– układanie klocków, patyczków według wzoru lub własnego pomysłu
– układanie z różnych materiałów np. liści, owoców, ziarenek, pestek itp. określonych scenek rodzajowych
– wklejanie wycinanek w uprzednio przygotowany kontur
– doskonalenie umiejętności wycinania
– ćwiczenia manualne i grafomotoryczne
– wypełnianie konturu kolorem (farba, mazak, kredka, pastele, węgiel itp.)
– dorysowywanie brakujących części
– składanie obrazka w całość
– organizowanie zabaw i gier polegających na wykonywaniu czynności manipulacyjnych: nawlekania, układania, konstruowania, lepienia, zgniatania, formowania
– zabawy z piłką, hula-hop, woreczkami i innym sprzętem gimnastycznym
– chód po wyznaczonej linii, torze, obok taśmy; wchodzenie na górkę, z górki, po schodach
– naśladowanie chodu zwierząt
– omijanie przeszkód, przechodzenie pod przeszkodą
– doskonalenie ogólnej motoryki, poczucia rytmu i niezgrabności ruchowej
Wspomaganie rozwoju dziecka autystycznego w przedszkolu
Różnice miedzy dziećmi autystycznymi są ogromne. Niektóre, z mniejszym stopniem autyzmu, mogą okazywać tylko niewielkie opóźnienie mowy i większe problemy w kontaktach ze środowiskiem. Mogą mieć przeciętnie lub ponadprzeciętnie rozwiniętą mowę, lecz maja kłopoty z wyobraźnią, lub ze współuczestniczeniem w grze z rówieśnikami. Inne dzieci, z większym stopniem autyzmu, mogą potrzebować pomocy w codziennym funkcjonowaniu, jak przejście przez ulicę lub zrobienie zakupów. W przeciwieństwie do ogólnej opinii, wiele dzieci i dorosłych z autyzmem utrzymuje kontakt wzrokowy, okazuje uczucia, uśmiecha się i śmieje oraz okazuje całą gamę innych emocji, ale w różnym stopniu. Tak jak inne dzieci chorzy reagują pozytywnie lub negatywnie na środowisko. Autyzm może oddziaływać na to jak reagują i utrudnić im kontrolowanie ciała i umysłu. Choroba z czasem może zmienić się lub nawet ustąpić. Jakkolwiek nikt nie może przewidzieć przyszłości to są osoby autystyczne, które prowadzą samodzielne życie. Są też tacy, którzy będą zawsze zależni od rodziny i placówek specjalistycznych.
Autyzm to zaburzenie rozwojowe, które pojawia się we wczesnym dzieciństwie, zwykle przed upływem 3 roku życia. Występuje u 15-ga dzieci na 10 000 urodzeń, zdecydowanie częściej u chłopców niż u dziewczynek. W niektórych przypadkach autyzm ujawnia się już u dzieci w wieku niemowlęcym. Dzieci te nie nawiązują kontaktu wzrokowego, nie odwzajemniają uśmiechu, bronią się przed dotykiem, nie lubią przytulać się do osób bliskich, często wpatrują się w przestrzeń. U większości dzieci dotkniętych autyzmem problem staje się widoczny około drugiego roku życia dziecka, gdy ujawniają się zaburzenia mowy, brak umiejętności zabawy, nawiązywania kontaktów społecznych.
Wskazania do pracy z dzieckiem:
-intensywna praca nad rozwojem umiejętności dnia codziennego przez naśladowanie;
– wdrażanie do większej samodzielności w zakresie czynności samoobsługowych;
– ukazywanie związku między nabywanymi umiejętnościami a ich znaczeniem poprzez wykorzystanie ich w konkretnych codziennych sytuacjach;
– konsekwentne wymaganie od dziecka spełniania poleceń, nie wyręczanie go w działaniu;
– usprawnianie umiejętności koncentracji uwagi;
– wydłużanie czasu koncentracji uwagi;
– poszerzanie zestawu ćwiczeń o zabawy ruchowe, muzyczno-ruchowe oraz wzbogacanie zestawu pomocy dydaktycznych o nowe atrakcyjne i nieznane dziecku;
– stymulacja polisensoryczna ze szczególnym zwróceniem uwagi na wzrok;
– somatognozja: kształtowanie poczucia schematu własnego ciała i orientacji w przestrzeni (duży nacisk na naśladowanie ruchów, mowy, z czasem: nazywanie, wskazywanie, rozpoznawanie);
– uczestnictwo w terapiach Weroniki Sherborn, Metodzie Dobrego Startu, Knillów z elementami stymulacji zmysłów;
– terapia logopedyczna;
– przerywanie stereotypowych zabaw;
– ćwiczenia relaksacyjne.
Głównym celem edukacji dziecka z zaburzeniami autystycznymi jest rozwijanie jego autonomii, jego personalizacja i socjalizacja, a także – w ramach posiadanych przez niego realnych możliwości – wyposażenie w takie umiejętności i wiadomości aby :
mógł porozumiewać się z otoczeniem w jak najpełniejszy dla siebie sposób, werbalnie lub pozawerbalnie,
zdobył maksymalną niezależność życiową w zakresie zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych,
był zaradny w życiu codziennym adekwatnie do własnego, indywidualnego poziomu sprawności i umiejętności oraz miał poczucie sprawczości,
mógł uczestniczyć w różnych formach życia społecznego, znając i przestrzegając ogólnie przyjętych norm, zachowując przy tym prawo do swojej inności.
Wskazania do pracy z dzieckiem autystycznym w przedszkolu:
1. Każde zajęcia powinny przebiegać wg. stałego schematu (potrzeba niezmienności).
Im mniej się dzieje, ale tak samo, tym lepiej funkcjonują autystycy.
2. Należy jasno, konkretnie, zwięźle formułować polecenia (nieraz trzeba powtórzyć polecenie nawet kilka razy i podejść indywidualnie do dziecka).
3. Należy unikać potoku mowy (obszernego omawiania), ze względu na trudności z selekcją informacji; podać, co jest ważne, a co mniej ważne.
4. Do tych dzieci szybciej dochodzi informacja pisana, wiec jak najwięcej należy używać informacji i poleceń na piśmie.
5. Przy odpowiedziach dziecka nieraz trzeba podpowiedzieć pierwsze słowo.
6. Dziecko autystyczne nie powinno ani na moment pozostawać bez jasno sformułowanego zadania, w przeciwnym razie wystąpić może mówienie do siebie lub inne dziwne zachowania czy stereotypie. W przypadku echolalii (powtarzanie usłyszanych słów bezpośrednio po ich usłyszeniu) można zwrócić uwagę dziecku umownym gestem (np. pokazując na buzię), oznaczającym, że ma być cicho. (Należy jak najczęściej używać tego gestu, aby był on rozpoznawalny i zrozumiały dla dziecka).
7. W przypadku zmęczenia, niechęci do pracy, złego zachowania, zaleca się odpoczynek dla dziecka w kąciku wyciszenia, który jest w sali.
8. W przypadku niewłaściwej reakcji dziecka, odnośnie jakiejś sytuacji np. głośnego krzyku lub ciągłego śmiechu nie należy krzyczeć, ani krytykować dziecka lecz konkretnie powiedzieć co ma zrobić (gdy dziecko autystyczne ma problemy z wyrażaniem swoich emocji i odczytywaniem czyichś emocji i nie powinno być za to karane).
W związku z powyższym do zadań przedszkola należy :
1. Tworzenie właściwych warunków, niezbędnych do zapewnienia komfortu psychicznego, poczucia bezpieczeństwa i akceptacji, nawiązanie pozytywnego kontaktu emocjonalnego nauczyciela z dzieckiem.
2. Rozwijanie motywacji do porozumiewania się z drugą osobą, komunikowania potrzeb i stanów emocjonalnych.
3. Tworzenie sytuacji edukacyjnych i wykorzystywanie sytuacji życiowych do rozwijania umiejętności komunikacyjnych dziecka.
4. Wdrażanie do samodzielnego wykonywania czynności związanych z samoobsługą, umożliwianie doznawania satysfakcji z osiąganej niezależności.
5. Konstruowanie sytuacji wychowawczych umożliwiających doświadczanie relacji społecznych.
6. Uczenie zasad współistnienia społecznego oraz kształtowanie umiejętności radzenia sobie w różnych sytuacjach społecznych.
7. Stwarzanie sytuacji sprzyjających poznawaniu otoczenia, w którym przebywa dziecko.
8. Wspieranie rozwoju sprawności psychofizycznej, prowadzenie zajęć niezbędnych do rozwoju psychoruchowego.
Metody terapii dzieci autystycznych stosowane w codziennej pracy:
Metoda wymuszonego kontaktu – „Holding” – Została opracowana i wprowadzona do terapii przez dr Marthę Welch w Mothering Center w Greenwich – USA. Metoda ta opiera się na założeniu, że jedną z podstawowych przyczyn autyzmu jest brak poczucia bezpieczeństwa dziecka w jego relacji z matką. Terapia holdingu polega na przytulaniu dziecka przez matkę – nawet wbrew jego woli, często przy gwałtownym oporze. Jednym z celów tej metody jest przeciwdziałanie stereotypowej autosymulacji – trzepotanie palcami, ślinienie, gryzienie. Drugim celem jest odreagowanie lękotwórczych sytuacji. Zachęca się dziecko, aby się wypłakało, wykrzyczało. Matka w takiej sytuacji przytula dziecko, dając mu poczucie bezpieczeństwa. W ostatnim etapie terapii opór dziecka jest wyczerpany, mięśnie i oddech rozluźniony. Dziecko przytula się do matki, nawiązuje kontakt wzrokowy, dotyka jej po twarzy, jest przygotowane do nauki. Metoda dobrego startu – jest jedną z metod terapii psychomotorycznej, która opiera się na prawie E. Dupre, mówiącym o jedności psychiki i motoryki. Metoda dobrego startu ( MDS ) została opracowana przez M.Bogdanowicz pod koniec lat sześćdziesiątych. Inspiracją do powstania MDS była francuska metoda Le Bon Depart. Głównym celem MDS jest usprawnianie i harmonizowanie współdziałania motoryki i psychiki przez korekcję i kompensację zaburzonych funkcji. W metodzie tej usprawniane są funkcje : słuchowe, wzrokowe, dotykowo – kinestetyczno – ruchowe oraz wzrasta ich integracja. Stosowana dotychczas MDS okazała swą szczególną przydatność w wyrównywaniu dysharmonii u dzieci z „ryzyka dysleksji” i dzieci ze specyficznymi trudnościami w czytaniu i pisaniu. Podjęte w ostatnich latach próby dostosowania MDS do pracy z dziećmi upośledzonymi umysłowo autystycznymi – ukazały również efektywność tej metody. Czas trwania zajęć modyfikowany jest w zależności od potrzeb i samopoczucia dzieci uczestniczących w terapii, jednak nie jest krótszy niż 30 i nie przekracza 45 minut. W terapii uczestniczy dziecko zawsze z rodzicem lub opiekunem. Do każdych zajęć przygotowane zostają pomoce np: tablica ze słowami piosenki, ilustracja do treści piosenki, przedmioty ilustrujące treść piosenki, woreczki z gorczycą oraz inne pomoce do wystukiwania rytmu piosenki, karty pracy, przybory do pisania. Zajęcia w metodzie dobrego startu przebiegają zawsze według stałego schematu:
1. Zajęcia wprowadzające.
2. Zajęcia właściwe.
3. Zajęcia końcowe.
Zasadniczą częścią są ćwiczenia właściwe, w których wyróżnione są:
– ćwiczenia ruchowe,
– ćwiczenia ruchowo-słuchowe,
– ćwiczenia ruchowo-słuchowo-wzrokowe.
3. Metoda Weroniki Sherborne – została opracowana przez fizjoterapeutkę Weronikę Sherborne w Anglii. Głównym założeniem tej metody jest posługiwanie się ruchem jako narzędziem we wspomaganiu rozwoju psychoruchowego dziecka i w terapii zaburzeń rozwoju.Cele ćwiczeń Ruchu Rozwijającego to: poznanie własnego ciała, kształtowanie związku jednostki z otoczeniem fizycznym, współdziałanie w grupie, bycie twórczym i zaangażowanym, wspomaganie emocjonalnego rozwoju dziecka, rozwijanie świadomości schematu i integrowania poszczególnych jego części, rozwijanie orientacji przestrzennej, wspomaganie poczucia bezpieczeństwa, zaufania, pewności siebie, wiary we własne siły i możliwości, kształtowanie pozytywnych relacji z otoczeniem.
W. Sherborne wyróżniła następujące grupy ćwiczeń, wspomagające rozwój dziecka:
– ćwiczenia prowadzące do poznania własnego ciała, np. czołganie, wykonywanie różnych ruchów podczas leżenia, siedzenie,
– ćwiczenia pomagające zdobyć pewność siebie i poczucie bezpieczeństwa w kontakcie z innymi osobami, np. “tunel” – dziecko przechodzi pod tunelem, który tworzą inne osoby,
– ćwiczenia ułatwiające nawiązywanie kontaktu i współpracy z partnerem i grupą, np. przeciąganie, kołysanie się z partnerem, dziecko zwija się w kłębek, a współćwiczący stara się rozwiązać “paczkę”,
– ćwiczenia twórcze – rozwijanie aspektów ruchu proponowanych przez członków grupy.
4. Metoda integracji sensorycznej – Należy traktować ją jako terapię podstawową, która przygotowuje dziecko w uczeniu się i pomaga złagodzić określone zaburzenia w przetwarzaniu danych percepcyjnych. Terapię tę należy wkomponować w całościową koncepcję pomocy dzieciom autystycznym. Celem tej terapii jest oddziaływanie na zaburzone sfery, a nie edukacja dziecka. Dziecko musi być “samo swoim terapeutą” – aktywne, wybierające to co mu sprawia przyjemność lub czego potrzebuje. Terapeuta jest narzędziem w rękach dziecka, wcześniej musi na sobie wszystkiego doświadczyć, następnie na dziecku poćwiczyć naciąganie, uciskanie, siłę uderzeń bodźca, pamiętając o tym, że tylko przyjemne bodźce zostaną zintegrowane przez układ nerwowy. Techniki stosowane w tej terapii hamują lub pobudzają nadwrażliwość lub niedowrażliwość dziecka.
5. Terapia behawioralna – Zapoczątkowanie teorii behawioralnej w terapii zaburzeń autystycznych zapoczątkował C.B. Ferster w latach sześćdziesiątych. Wysunął on hipotezę, że podstawowym problemem dzieci autystycznych są deficyty w uczeniu się. Uważał, że przyczyną powstania tych deficytów są nieprawidłowości w postawach rodziców. Ten pogląd już się zdezaktualizował, ale zasługą Ferstera pozostało ukazanie możliwości zastosowania teorii uczenia się w terapii dzieci autystycznych oraz zapoczątkowanie szeregu badań nad uczeniem się bardziej złożonych czynności. Później Lovaas i Smith sformułowali tezy, które leżą u podstaw zbudowanej przez nich teorii autyzmu i wypływających z niej metod terapii:
1. Ogólne prawa uczenia się trafnie wyjaśniają zachowania dzieci autystycznych i stanowią podstawę dla terapii behawioralnej.
2. U dzieci autystycznych występuje wiele odrębnych deficytów behawioralnych, a nie jeden centralny deficyt, którego skorygowanie prowadziłoby do ogólnej poprawy funkcjonowania.
3. Dzieci autystyczne mają zdolność uczenia się tak jak inni ludzie, jeżeli proces ten przebiega w specjalnie dla nich przystosowanym środowisku.
4. Gorsze funkcjonowanie dzieci autystycznych w normalnym środowisku niż w środowisku specjalnym wskazuje na niedopasowanie pomiędzy ich układem nerwowym a normalnym środowiskiem.
Głównymi celami terapii behawioralnej są: zwiększenie ilości zachowań, które są deficytowe, redukowanie zachowań niepożądanych oraz generalizowanie i utrzymywanie efektów terapii.
6. Metoda Knillów – Metoda Aktywności –Została ona stworzona przez małżeństwo Marianna i Christophera Knillów. Metoda ta polega na wykonywaniu specjalnie dobranych zestawów ćwiczeń do akompaniamentu muzyki. Pomaga dzieciom z autyzmem w zdobywaniu świadomości własnego ciała – w odczuwaniu części ciała, nauce ruchów celowych, w nauce naśladownictwa. Ma wpływ na rozwijanie i poprawę kontaktu wzrokowego oraz poprawę kontaktu z drugim człowiekiem. Zastosowanie w tej metodzie muzyki, ram czasowych i stałych aktywności daje dzieciom poczucie przewidywalności i bezpieczeństwa.
Program Aktywności składa się z 6 części:
– Programu Wprowadzającego;
– Programu Specjalnego dla dzieci ze znaczną niepełnosprawnością ruchową;
– Programu Pierwszego, koncentrującego się na ćwiczeniach górnej partii ciała;
– Programu drugiego, koncentrującego się na ćwiczeniach dolnej partii ciała;
– Programu Trzeciego wymagającego od uczestnika większej sprawności i koordynacji ruchowej, a także uwagi;
– Programu Czwartego-najtrudniejszego-gdzie dużą rolę odgrywa już własna inicjatywa dziecka (np. taniec).
7. Hipoterapia – Metoda ta jest coraz bardziej popularna wśród metod stosowanych w terapii dzieci z autyzmem. Hipoterapia obejmuje wszystkie działania mające na celu przywracanie zdrowia i sprawności poprzez wykorzystanie kontaktu z koniem oraz jazdy konnej. Zajęcia na koniu są źródłem licznych bodźców równoważnych, usprawniają pracę organów wewnętrznych i pobudzają zmysły. I tak na przykład ruch stymuluje zmysł równowagi i wzroku; sierść i włosy z grzywy oraz ogona pobudzają czucie i odczuwanie temperatury; zapach pobudza węch, a słuch jest pobudzany przez głosy z otoczenia i odgłosy wydawane przez konia. Terapeutyczna jazda konna przynosi dzieciom z autyzmem wiele korzyści. Nabierają ona pewności siebie, zyskują szansę na zdobywanie nowych doświadczeń i ćwiczenie umiejętności w nowym, ciekawym środowisku.
Wczesne metody terapii i rehabilitacji dają osobom z autyzmem szansą na rozwój i edukację pod warunkiem zapewnienia fachowej i intensywnej opieki. Terapeuci i rodzice powinni być otwarci na nowe metody terapii, w miarę jak stają się one dostępne. Należy pamiętać, że to, co jest korzystne dla jednego dziecka, może nie być wskazane dla drugiego. Decyzje odnośnie rodzaju terapii należy podejmować indywidualnie.
PRZYKŁADY ZABAW Z DZIEĆMI AUTYSTYCZNYMI W TERAPII PEDAGOGICZNEJ:
1.Przywitanie.
Dziecko kładzie na głowę woreczek wypełniony materiałem sypkim. Skinieniem głowy dziecko wyraża gest powitania tak, aby woreczek spadł na podłogę. Zabawę powtarzamy do chwili, aż dziecko samodzielnie wykona gest powitania.
2. Zabawa ruchowa “Zajączki”.
“O jak przyjemnie i jak wesoło w zajączki bawić się,się, się,
raz nóżką jedną /tupiemy jedną nogą/, raz nóżką drugą / tupiemy drugą nogą/,
skaczemy do przodu, do tyłu, i w górę raz, dwa trzy.
3. Zabawa – “Duzi, mali”.
Dzieci pokazują jakie są małe – kucają, duże – stają na palcach i próbują sięgnąć dłońmi jak najwyżej.
4. Chodzenie po wyznaczonej linii bądź równoważni.
5. Zabawa w “Lustro”.
Dziecko wykonyje te same ruchy, które pokazuje nauczyciel.
6. Rozkładamy na podłodze duży arkusz papieru. Układamy dziecko na papierze i obrysowujemy jego ciało grubym flamastrem. Podczas obrysowaywania komentujemy, jaką część ciała obrysowujemy w danej chwili. Następnie dziecko nakleja części twarzy /wcześniej przygotowane/ i koloruje wybrane części ciała.
7. Zabawy paluszkowe.
SROCZKA – Sroczka kaszkę gotowała- zakreślamy kółeczka w półotwartej dłoni dziecka
Temu dała- na łyżeczce- chwytamy czubek małego palca,
Temu dała- na miseczce- chwytamy czubek serdecznego palca,
Temu dała – na spodeczku- chwytamy czubek dużego palca,
Temu dała- w garnuszeczku- chwytamy czubek palca wskazującego
A dlatego? Nic nie miała, frr!!!- po więcej poleciała- chwytamy i odzywamy się od czubka kciuka udając „odfrunięcie”
IDZIE MYSZKA – Idzie myszka do braciszka- idziemy dwoma palcami: wskazującym i wielkim po ramieniu dziecka w kierunku szyi. Tu się skryła – wsuwamy palce za kołnierz.
RODZINA
Ten pierwszy to nasz dziadziuś- chwytamy kciuk dziecka
A obok babunia- prostujemy palec wskazujący dziecka,
Największy to tatuś – wielki palec,
A przy nim mamusia- serdeczny palec,
A to jest chłopczyk mały- mały palec
A to twoja rączka cała- podnosimy rękę dziecka do góry
mgr Elżbieta Wencel – pedagog projektu “Mały człowiek – wielkie nadzieje na lepszą przyszłość”
Klucze do sukcesu w pracy z dzieckiem ze spektrum autyzmu
Autor: Czytelnik Portalu Pedagogika Specjalna
Opublikowano: 3 kwietnia 2020 roku.
Materiał autorstwa Czytelniczki Portalu
W pracy z dzieckiem ze spektrum autyzmu bardzo ważne jest podejście indywidualne, poznanie możliwości dziecka, kreatywność terapeuty, by nawiązać z nim bezpieczną, pozytywną relację opartą na szacunku. Wychwycenie zachowań stereotypowych, stosowanie nagród i wzmocnień, a w sytuacjach niepożądanych wstrzymywanie się od nich, jest kluczowym aspektem działań.
Przy nawiązaniu relacji ważny jest pierwszy kontakt z dzieckiem, aby go zaciekawić. Należy mówić w sposób zrozumiały, prosty, konkretny i gestykulować dla lepszego przekazu informacji, by rozumiało polecenie. Dobrze jest mówić dziecku, co robi w konkretnym momencie. Należy nauczyć go prosić o pomoc, używać zaimków, odnieść się do echolalii lub rzeczy z otoczenia dziecka, by nakierować dziecko na to, co ważne.
Dziecko z autyzmem musi nauczyć się obserwować i naśladować zachowania innych. Stanowi to dla niego wzór postępowania. Dziecko poprzez zabawę uczy się współpracy i współdziałania. Należy modelować pożądane zachowania oraz przewidywać niebezpieczeństwa. Należy redukować poziom stresu poprzez nauczenie go koncepcji czasu oraz planów dnia, aby wiedziało, co go czeka, ostrzegać o zmianach. Należy pracować na pozytywach, wzmocnieniach i nagrodach pożądanych zachowań. Ważne jest poznanie mocnych stron dziecka i bazowanie na nich.
Miejsce nauki powinno być indywidualnie dostosowane do dziecka, poukładane, bez rozpraszających bodźców. Należy pomagać mu w organizacji miejsca pracy, nauki. Należy inicjować i wspierać kontakty społeczne. Ważne jest, aby nie karać dziecka za objawy zaburzenia i chronić je przed agresją ze strony rówieśników.
Dziecko z zespołem Aspergera ma problemy w sferze społecznej, kontaktach społecznych, komunikacji, zachowaniu i zainteresowaniach. Dzieci te często są labilne emocjonalnie, mają skłonności lękowe i depresyjne oraz obniżoną samoocenę, czują się odtrącane i niezrozumiane. Nie dążą do zawierania znajomości, nie potrafią prawidłowo emocjonalnie odpowiadać. Są obok grupy. Ich słownictwo jest formalne i jeśli o czymś mówią, nie zwracają uwagi na to, że nikogo to nie ciekawi.
Mają nietypowe zainteresowania w jednej lub dwóch dziedzinach – fiksacja na danym temacie. Nie rozumieją czynności przyczynowo-skutkowych. Każde działanie musi być z nimi omówione, bo tylko wtedy czują się komfortowo. Mają zaburzoną sferę integracji sensorycznej i zaburzenia komunikacyjne, które objawiają się tym, iż brak jest opóźnienia mowy przy jednoczesnym braku umiejętności komunikowania się niewerbalnego. Charakterystyczne są ograniczenia inicjowania i podtrzymywania rozmowy oraz dosłowne rozumienie zdań, przenośni.
Dziecko z ZA ma zaburzoną prozodię – mówi jednym tonem i barwą. Mówi lub krzyczy często na jednym wdechu. Nie umie czytać z mimiki twarzy i gestów ciała. Nie lubi słuchać rozmówcy. Należy kierować do niego pojedyncze polecenia, wtedy je wykona. Kontakt wzrokowy jest ograniczony, dziecko często nie patrzy na rozmówcę. Hałas bardzo go rozprasza.
Zaburzenia społeczne dziecka objawiają się tak, jakby było ono obok grupy rówieśniczej. Nie uczestniczy w zabawach, obraża się, jest niechętne. Ma swoje zasady, które chce narzucać innym. Może być uparte, złośliwe, samotne. Ma stereotypowe zachowania. Dzieci z ZA norm społecznych uczą się intelektualnie, ponieważ nie mają wyczucia i intuicji.
Codziennie należy komunikować im swoje oczekiwania i zasady zachowywania się. Dziecko takie pragnie uczestniczyć w życiu społecznym, ale nie potrafi tego zrobić. Zadaniem nauczyciela jest pomóc wejść dziecku z zespołem Aspergera do grupy i w niej funkcjonować. Należy je aktywizować, zachęcać do uczestniczenia w zajęciach, do pracy w małych grupach. Należy tłumaczyć dziecku, jak ma mówić do rówieśnika, co uchodzi za grzeczne, a czego nie wypada, bo ono tego nie rozumie. Co jest złe, a co dobre.
Ogólne zaburzenia rozwoju społecznego objawiają się poprzez: trudności w inicjowaniu i podejmowaniu udanych interakcji rówieśniczych, zachowanie związane z agresywnością wobec innych lub siebie, co jest spowodowane własnym krytycyzmem, cechami nadpobudliwości, impulsywności, gniewem i frustracją. Zaburzenia społeczne to również zaburzenia lękowe o charakterze fobii społecznej, co może powodować niechęć do społecznego wypowiadania się, izolowania. Objawem zaburzenia rozwoju społecznego jest też niekontrolowane specyficzne zachowanie – współruchy np. rękami, nogami, manieryzmy.
W pracy z dzieckiem z zespołem Aspergera należy każde niepożądane zachowanie tłumaczyć, chwalić za pożądane zachowania społeczne i mówić, co się wtedy czuje. Należy zawsze sprawdzać, czy dziecko zrozumiało przekaz. Potrzebuje ono wsparcia, wyrozumiałości i cierpliwości oraz dyskretnej ciągłej opieki. Budowanie i podtrzymywanie kontaktów jest najważniejsze. Należy uczyć takiego ucznia alternatywnych metod rozładowania złości, agresji i lęku.
Działania nauczyciela powinny być spójne z działaniami rodziców na wszystkich płaszczyznach życia dziecka – konsekwentna współpraca domu ze szkołą. Należy wprowadzić szeroko rozumianą terapię kontaktu – dziecko nie ma być izolowane od grupy, a ma w niej przebywać i uczyć się poprawnych relacji społecznych oraz wzorców zachowań, treningu komunikacji społecznej oraz rozumienia innych ludzi, siebie i sytuacji społecznych.
Uczymy się jednej umiejętności, ćwiczymy kilka razy, a potem stosujemy ją w życiu. Przydatne tu są historyjki społeczne i rozmowy komiksowe, odgrywanie ról i analiza oraz strategie wspólnej nauki. Należy przerywać dziecku fiksacje, wyznaczyć ramy czasowe na to np. tylko 5 minut.
Dziecko z ZA może mieć dziwne zainteresowania, które go bardzo absorbują. A rytuał pozwala mu się wyciszyć. Codzienność takiego człowieka musi być przewidywalna i poukładana, wtedy jest bezpieczny. Nauczyciel musi być konsekwentny i wyznaczać na jego pasje dany fragment dnia. Wykorzystywać je i przenosić umiejętnie na inne tematy, których dziecko ma się nauczyć.
Stosować należy wzmocnienia, nagradzanie słowne. Sprawdzonym sposobem pracy z dzieckiem z ZA jest system żetonowy. Można przyznać pule początkową. Za właściwe pożądane zachowanie należy się żeton, a za negatywne żeton jest odbierany np. w przypadku łamania zasad społecznych. Po uzyskaniu pewnej sumy żetonów, dziecko otrzymuje nagrodę, którą samo sobie wybrało. Nagroda musi być adekwatna, zrównoważona i dostarczona od razu po wykonaniu zadania. Utrwalamy przez to to zachowanie.
Dziecko z zespołem Aspergera powinno mieć orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego, co w konsekwencji skutkuje tym, że ma przyznane dodatkowe zajęcia terapeutyczne. Do najważniejszych zadań wychowawcy dziecka z ZA należy: zapoznanie się z dokumentacją dziecka, orzeczeniami, opiniami, dokumentacją medyczną, psychologiczną i stosowanie się do zaleceń, poznawanie specyfiki ucznia, wprowadzanie metod aktywizujących, współpraca z rodzicami, motywowanie go, wspieranie, podnoszenie samooceny.
Należy dziecko oceniać tak, jak pozostałe dzieci w klasie, nie można go faworyzować bądź wyróżniać z tego powodu, że ma ZA. Należy dostosować metody i formy pracy, a także sposób oceniania do jego możliwości psychofizycznych. Uczniowie z ZA realizują tę samą podstawę programową, co pozostali uczniowie.
Korzystną formą nauki dla takiego dziecka jest kształcenie integracyjne, obecnie dużo dzieci uczęszcza także do szkół ogólnodstępnych. Ważne są jasno ustalone reguły w klasie i szkole. Uczenie, jakie zachowanie jest dobre, a jakie złe. Uczyć należy mowy niewerbalnej, najpierw na obrazkach, a następnie na sobie. Nie można przestymulowywać dziecka, bo będzie zmęczone i zniechęcone.
Trening umiejętności społecznych (TUS) jest bardzo wskazany. Dzieci uczą się wtedy relacji społecznych, odpowiedniego reagowania w różnych sytuacjach społecznych. Równie ważna jest terapia integracji sensorycznej, która jest pomocna w trudnościach z odbiorem i przetwarzaniem bodźców zmysłowych oraz terapia mowy.
TUS obejmuje: kompetencje społeczne i komunikacyjne, emocje, umiejętności poznawcze, poczucie tożsamości i własnej wartości, a także samoocenę. Program zajęć terapeutycznych przewiduje naukę zawierania znajomości, słuchania, pytania, odmawiania, inicjowania rozmowy, dyskutowania, reagowania na krytykę, jej wyrażania, radzenia sobie z uczuciami: ich rozróżniania, a także mówienia komplementów.
Bibliografia
Cybulska R., Dryjańśka J., Gotlin K. „Uczeń z zespołem Aspergera w szkole ogólnodostępnej”
Własne doświadczenia, wiedza zdobyta na szkoleniach
Wykłady pani Katarzyny Chmielewskiej na temat dziecka z ASD
Autor: Elżbieta Targosz – Czytelniczka Portalu
So you have finished reading the plan pracy z dzieckiem autystycznym w przedszkolu topic article, if you find this article useful, please share it. Thank you very much. See more: Materiały do pracy z dzieckiem autystycznym, Dziecko autystyczne w przedszkolu objawy, Zespół Aspergera u dzieci przedszkolnych test
